جایزه نوبل واژه ای آشنا برای همه ماست٬ بارها شنیده ایم که نویسنده ی مشهوری موفق به کسب جایزه نوبل شد٬ و یا شیمیدان جسوری جایزه نوبل را ربود. ولی شاید کمتر کسی درباره تاریخچه جایزه نوبل بداند. بداند نوبل که بود و چه چیزی باعث شد این جایزه بزرگ که هر بزرگی آرزوی بدست آوردنش را دارد بوجود آید.
در سال ۱۸۳۳ در شهر استکهلم پسری بدنیا آمد که آلفرد نوبل نامیده شد. سالها بعد موفق به کشف دینامیت شد. مدتی بعد دینامیت که نوبل آنرا برای خدمت به مردم و صلح ساخته بود برای کشتار مردم و جنگ مورد استفاده قرار گرفت. این امر باعث شد که او اندوهگین شود ولی خاموش ننشست و چندین بار برای جلوگیری از دینامیت برای جنگ اقدام کرد ولی متاسفانه سودی نداشت. و بازهم از این مورد غمگین بود تا اینکه در سال ۱۸۹۶ در گذشت و در وصیت نامه اش قسمت زیادی از ثروتش را که از اختراع دینامیت بدست آورده بود وقف کرد تا هر ساله بخشی از آنرا میان پنج تن از دانشمندان٬ نویسندگان و نوعدوستان تقسیم کنند از این پنچ جایزه که متعلق به دانشمندانی در رشته ها ی فیزیک و شیمی و پزشکی است که اختراعاتشان اهمیت و ارزش جهانی داشته باشد.و یک جایزه ادبی به نویسنده ای داده می شود که مجموعه آثارش در سطح جهان بی نطیر باشد و یک جایزه صلح هم به کسی داده می شود که بیش از هر کسی در آن سال برای صلح و رفاه مردم کوشیده باشد. اولین جوایز نوبل ۵ سال پس از مرگ آلفرد نوبل در سال ۱۹۰۱ در ۵ رشته به افرادی که شایسته دریافت این جایزه بودند داده شد.
همیشه دوست داشتم و دوست دارم که بفهمم در عصری که زندگی می کنم آدمها چقدر با ایرانیان قدیم متفاوت پیدا کردند. امروز توی یک کتاب خوندم که ایرانیان باستان ماههای سال رو چه می نامیدند.
به فروردین می گفتند: چمن آرا
به اردیبهشت می گفتند: گل آور
به خرداد می گفتند: جان پرور
به تیر می گفتند: گرما خیز
به مرداد می گفنتد: آتش بپز
به شهریور می گفتند: جهان بخش
به مهر می گفتند: دژم خوی
به آبان می گفتند: باران ریز
به آذر می گفتند: اندوهگین
به دی می گفتند: سرما ده
به بهمن می گفتند: برف آور
به اسفند می گفتند: مشگین فام
اگه دقت کنید اسم تمام ماهها متناسب بوده با همون ماه. چقدر با ذوق بودند ایرانیان باستان.
امشب در آمریکا و کشورهای اروپایی و برخی از کشورهایی آسیایی سال نو آغاز می شود در بسیاری از این کشورها مردم به خیابانها آمده تا دقایق آخر سال را با هم سپری کنند آنها دستهای هم دیگر را گرفته و ۱۰ ثانیه آخر سال را با صدای بلند از آخر به اول می خوانند ۱۰- ۹- ۸- ۷- ۶- ۵- ۴- ۳- ۲ -۱ و سال نو با تمام غمها و شادیهایش٬ موفقیتهاو ناکامیهایش در ساعت ۱۲ شب به وقت هر کشوری فرا می رسد و مردم با شادی٬ رقص و پایکوبی به استقبالش می روند و تا صبح به سرور و شادمانی ادامه می دهند و از غذای سنتی که مخصوص هر کشوری است می خورند و از نوشیدنی مخصوصشان خواهند نوشید. در این دقایق معمولا مردم با خود تصیمیم می گیرند که در سال جدید عادات بدشان را از خود دور کنند و به عادات نیکی روی آورند. فردا روز اول سال جدید است و تعطیل رسمی است برایشان.
در ایران دقایقی است که سال ۲۰۰۸ آغاز شده هر سال که آغاز می شود پر است از امیدها و آرزوهای بزرگ و کوچک ما و در آخر هر کدام از ما که توانسته باشیم آنها را به موفقیت و شادکامی تبدیل کنیم در آخر آن سال احساس رضایت خواهیم کرد.
سال آغاز سال ۲۰۰۸ میلادی بر تمام مسیحییان ایران و جهان مبارک باد. امیدوارم این سال سالی پر از شادی و موفقیت برایتان باشد.