مهتاب

بی تو مهتاب شبی باز از آن کوچه گذشتم

همه تن چشم شدم خیره بدنبال تو گشتم

شوق دیدار تو لبریز شد از جام وجودم

شدم آن عاشق دیوانه که بودم

در نهانخانه جانم گل یاد تو درخشید

باغ صد خاطره خندید

عطر صد خاطره پیچید

یادم آید که شبی با هم از آن کوچه گذشتیم

پر گشودیم و در آن خلوت دلخواسته گشتیم

ساعتی بر لب آن جوی نشستیم

تو همه راز جهان ریخته در چشم سیاهت

من همه محو تماشای نگاهت

آسمان صاف و شب آرام

بخت خندان و زمان رام

خوشه ماه فرو ریخته در آب

شاخه ها دست بر آورده به مهتاب

شب و صحراو گل و سنگ

همه دل داده به آواز شباهنگ

یادم آید تو به من گفتی

از این عشق حذر کن

لحظه ای چند بر این آب نظر کن

آب٬ آیینه عشق گذران است

تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است

باش فردا٬ که دلت با دگران است

تا فراموش کنی چندی از این شهر سفر کن

با تو گفتم: حذر از عشق ندانم

سفر از پیش تو هرگز نتوانم٬ نتوانم

روز اول که دل من به تمنای تو پر زد

چون کبوتر لب بام تو نشستم

تو به من سنگ زدی٬ من نه رمیدم٬ نه گسستم

باز گفتم که تو صیادی و من آهوی دشتم

تا بدام تو درافتم همه جا گشتم و گشتم

حذر از عشق ندانم٬ سفر از پیش تو هرگز نتوانم

اشکی از شاخه فرو ریخت

مرغ شب ناله تلخی زد و بگریخت

اشک در چشم تو لغزید

ماه بر عشق تو خندید

یادم آید که دگر از تو جوابی نشنیدم

پای در دامن اندوه کشیدم

نگسستم٬ نرمیدم

رفت در ظلمت غم آن شب و شبهای دگر هم

نگرفتی دگر از عاشق آزرده خبر هم

نکنی دیگر از آن کوچه گذر هم

بی تو اما٬ به چه حالی من از آن کوچه گذشتم.

                                                                            فریدون مشیری

این شعر از زیباترین شعرهای فریدون مشیری است و حتی می توان گفت زیباترین شعر عاشقانه

معاصر. بسیاری از ما بارها این شعر زیبا را شنیده ایم و تحت تاثیر قرار گرفته ایم ولی بیشتر تحت تاثیر قرار خواهیم گرفت اگر بدانیم واقعا مهتاب وجود داشته و فریدون و مهتاب عاشقانی واقعی بودند ولی پدر مهتاب با ازداواج آنها مخالف بوده مهتاب و خانواده اش به سفری می روند و پس از بازگشت مهتاب به خانه فریدون می رود و می فهمد که فریدون ازدواج کرده است به کافه ای می رود و آنقدر شراب می نوشد که از دنیا می رود وقتی جسدش را می یابند روی دستش نوشته بود به عشق فریدون.