گل گلدون من شکسته در باد
تو بیا تا دلم نکرده فریاد
گل شبو دیگه شب بو نمی ده
کی گل شب بو رو از شاخه چیده
گوشه ی آسمون٬ پر رنگین کمون
من مث تاریکی٬ تو مثل مهتاب
اگه باد از سر زلف نو نگذره
من می رم گم می شم تو جنگل خواب
گل گلدون من٬ ماه ایوون من
از تو تنها شدم٬ چو ماهی ازآب
گل هر آرزو٬ رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه٬ دلم یه مرداب
آسمون آبی می شه٬ اما گل خورشید
رو شاخه های بید٬ دلش می گیره
دره مهتابی می شه٬ اما گل مهتاب
از برکه های خواب٬ بالا نمی ره
تو که دست تکون می دی
به ستاره جون می دی
می شکفه گل از گل باغ
وقتی چشمات هم می آد
دو ستاره کم می آد
می سوزه شقایق از داغ
گل گلدون من٬ ماه ایوون من
از تو تنها شدم٬ چو ماهی از آب
گل هر آرزو٬ رفته از رنگ و بو
من شدم رودخونه٬ دلم یه مرداب
این ترانه زیبا که هنوز بعد گذشت سالها گرد فراموشی نگرفته و کوچک و بزرگ گهگاه آن را زمزمه می کنند٬ سالها پیش بوسیله فرهاد شیبانی سروده شد و با صدای دلنشین سیمین غانم خوانده شد.
اگر تصویر یک پاپیون صورتی و چند قلب که از وسط بعضی هاشان تیری گذشته را هم به این صفحه میافزودید میشد معرکه.
ای ول من عاشق لیت شعرم.
خیلی زیباست و بامعنی
man bishtar az in sher asheghe shere seeb az khanome simine ghanem hastam